لوح فشرده

لوح فشرده در واقع سی‌دی‌ها و دی‌وی‌دی‌هایی هستند که قابل نوشتن اطلاعات خواهند بود. این محصولات اغلب با عنوان لوح فشرده در بازار عرضه شده اند و به منظور ذخیره سازی یا انتقال اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرند. قبل از ورود فلش‌ها و انواع کارت‌های حافظه، لوح فشرده بسیار رایج بود و برای انتقال اطلاعات و یا ذخیره‌ی اطلاعات، کاربران از آن استفاده‌ی زیادی می‌کردند. اما با ورود فلش‌ها، کم کم سی‌دی‌ها (CD) و دی‌وی‌دی‌ها (DVD) از دور خارج شدند. یک سی‌دی تقریباً 650 تا 700 مگابایت داده و یک دی‌وی‌دی حدود ۴.۷ گیگابایت داده را در خود ذخیره می کند که این میزان نسبت به فلش ها بسیار کم است. میزان سرعت انتقال داده ها نیز بسته به مدل لوح فشرده متغیر بوده است. برای مثال میزان انتقال داده های یک CD-ROM 8 تقریبا ۱٫۲ مگابایت بر ثانیه بود اما این میزان در سال 2004 کمی تغییر کرد و به 7.8 مگابایت بر ثانیه رسید. می توان گفت که لوح فشرده به دلیل سرعت انتقال داده پایین، ظرفیت کم ذخیره سازی و نداشتن قابلیت بازنویسی داده ها از دور خارج شده و جای خود را به فلش ها داده است. البته باید بگوییم که لوح فشرده هنوز هم در موارد خاصی مورد استفاده قرار می گیرد. برند‌های مختلفی از سی دی ها و دی وی دی‌های خام وجود دارد که می توان به برندهای دیتالایف (Datalife)، سونی (SONY)، بلست (BLEST)، فینال (FINAL)، پرینکو (PRINCO)، باجت (BUDGET) و دیگر برندها اشاره کرد. در نهایت باید بگوییم که در یک لوح فشرده امکان ذخیره داده‌های گرافیکی با ظرفیت بالا، ویدئوها، فایل های صوتی و فیلم ها وجود دارد و هنوز می توانید به منظور ذخیره و انتقال اطلاعات از این لوح های فشرده استفاده نمایید.